انکوپلاستی چیست؟

اهداف ماستکتومی

ماستکتومی برای درمان سرطان هایی استفاده می شود که شامل موارد زیر هستند:

• سرطان سینه غیر تهاجمی (درجا): تشکیل سلول های سرطانی در مجاری شیری که هنوز به بافت های دیگر نرسیده است که از شایع ترین انواع سرطان های غیر تهاجمی و جز ۵ مورد از جدیدترین انواع سرطان در ایالات متحده است.
• سرطان سینه گرید ۱ و ۲: سرطان سینه اولیه
• سرطان سینه گرید ۳: سرطان سینه پیشرفته موضعی (بعد از شیمی درمانی)
• سرطان سینه التهابی: نوعی بیماری تهاجمی است که در آن، سلول های سرطانی، عروق لنفاوی در پوست پستان را می بندند. (ماستکتومی تنها پس از شیمی درمانی برای این نوع سرطان مناسب است.)
• بیماری پجت نوک سینه (Paget’s disease of the nipple or breast): یکی از انواع نادر سرطان که نوک سینه را تحت تاثیر قرار می دهد.
• سرطان سینه مجدد موضعی: سرطان در همان سینه، مجددا رشد می کند.

عوارض ماستکتومی

ماستکتومی که با برداشتن قسمتی از بافت سینه انجام می شود مانند هر عمل جراحی دیگری، بسته به محل جراحی، خطراتی نیز دارد که عبارتند از:

• مشکلات ناشی از بیهوشی
• احساس درد در شانه و گرفتگی کلی در بازو
• خونریزی و عفونت
• زخم، تاول یا مشکلات پوستی در محل جراحی
• احساس سوزن سوزن شدن در سینه یا زیر بازو
• لنف ادوم (Lymphedema)- به وجود آمدن تورم و التهاب، به دلیل جمع شدن مایعات، در زیر بغل و بازوها
• آسیب به اعصاب کمر، بازو و دیواره قفسه سینه
• تشکیل زخمی سفت در محل جراحی
• جمع شدن خون یا مایعات در زیر پوست محل جراحی

عمل جراحی ماستکتومی توسط جراحان سینه در سراسر جهان انجام می شود. از این رو، برخلاف ماهیت تهاجمی آن، این جراحی نسبتا امن است و در صورت انتخاب پزشک بی تجربه که دانش و مهارت کافی در این زمینه نداشته باشد ممکن است عوارض گفته شده را تحربه کنید.

مراقبت های بعد از ماستکتومی

بعد از اتمام عمل ماستکتومی بیمار از نزدیک و به طور دقیق، تحت نظر قرار گرفته می شود و ضربان قلب، فشار خون، میزان درد و احساس تهوع، به طور مرتب بررسی و درمان می شود.
متوسط ​​مدت بستری در بیمارستان برای ماستکتومی ۳ روز است، اما اگر عمل جراحی بازیابی سینه نیز همزمان با آن انجام شود، ممکن است زمان بستری شدن کمی طولانی تر باشد.

 برای جلوگیری از ایجاد مشکل، موارد زیر به بیمار توصیه می شود:

• نحوه مراقبت از پانسمان، باند، و درن جراحی توضیح داده خواهد شد.
• بخیه ها جذبی هستند و برای از بین بردن آن ها مراجعه به پزشک نیاز نیست.
• چگونگی تشخیص علائم عفونت و لنف ادوم به بیمار توضیح داده خواهد شد.
• نحوه انجام تمرینات به صورت منظم
• زمان مناسب استفاده از لباس زیر و یا پروتز
• از بلند کردن اجسام سنگین و فعالیت هایی که نباید انجام دهید، دوری کنید.
• طبیعی است پس از جراحی احساس خستگی کنید. از این رو بیماران باید اسراحت کافی، برای بهبودی، به خود اختصاص دهند.
• بعد از عمل، ممکن است بیمار درد داشته باشد، بنابراین، طبق دستورالعمل پزشک باید دارو مصرف شود. پزشک معمولا استفاده از داروهای مسکن جهت کاهش درد را توصیه می کند.
• داروها ممکن است باعث ایجاد یبوست در فرد شوند. بنابراین به بیمار توصیه می شود موادغذایی فیبر دار و مایعات مصرف کند.
• بیماران به منظور کاهش سفتی و تشکیل زخم، تمریناتی انجام می دهند. تمرینات ورزشی خود را طبق دستورالعمل پزشک ادامه دهید. 

دوره بهبودی انواع ماستکتومی 

زمان بهبودی در افراد متفاوت است، اما معمولا بعد از گذشت ۳ تا ۶ هفته، فرد فعالیت های روزمره خود را از سر خواهد گرفت. اگر عمل بازیابی سینه نیز همزمان با ماستکتومی انجام شود، مدت زمان بهبودی بیشتر خواهد شد.

بعد از گذشت چند ماه از جراحی، ممکن است فانتوم درد یا حساسیت در فرد بروز پیدا کند. این موارد طبیعی هستند و به هنگام بهبود اعصاب به وجود می آیند. این حساسیت ممکن است به صورت احساس خارش یا حرکت چیزی در محل جراحی به وجود آید که معمولا خود به خود درمان شده و نیاز به دخالت پزشک نیست. اما در صورت عدم درمان، پزشک ممکن است داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند استامینوفن و ایبوپروفن تجویز کند.

ماستکتومی پیشگیرانه

به منظور کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه یا گسترش آن، استفاده از ماستکتومی پیشگیرانه، به طور فزاینده ای در حال افزایش است.
این روش که به عنوان ماستکتومی پروفیلاکتیک (پیشگیرانه) نیز شناخته می شود، فقط در موارد خاصی کاربرد دارد و برای زنانی استفاده می شود که خود یا اطرافیان شان سابقه ابتلا به سرطان سینه را داشته یا از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به آن هستند. با توجه به گزارشات موسسه ملی سرطان، ماستکتومی پیشگیرانه، در زنانی که در معرض خطر هستد، می تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را تا ۹۰ درصد کاهش دهد.

چه کسانی کاندید ماستکتومی پیشگیرانه هستند؟

فرد ممکن است از یک ماستکتومی پیشگیرانه در شرایط زیر استفاده کند:

• سابقه خانوادگی: در صورتی که مادر یا خواهر و یا دختر فرد، قبل از ۵۰ سالگی به سرطان سینه مبتلا شده باشند.
• آزمایش مثبت برای تغییرات ناگهانی در BRCA1، BRCA2، یا PALB2: این ژن ها معمولا به ترمیم DNA آسیب دیده کمک می کنند، زیرا اگر آن ها به درستی عمل نکنند، سلول های سرطانی مجددا شروع به رشد خواهند کرد.
• وجود سرطان در یکی از سینه ها: در صورتی که یکی از سینه ها دچار سرطان شود، امکان مبتلا شدن سینه دیگر نیز وجود دارد، از این رو، استفاده از ماستکتومی پیشگیرانه توصیه می شود.
• سرطان درجا از منشا لوبولی: این نوع سرطان، مربوط به ناحیه ای است که در آن سلول ها به طور غیرطبیعی رشد کرده و امکان ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهند.
• بیمارانی که قبل از ۳۰ سالگی، در معرض پرتو درمانی در ناحیه سینه قرار داشته اند.
• زنان دارای سینه های سفت: تشخیص بیماری در سینه های سفت و چگال دشوارتر است و نمونه برداری های متعدد و زخم های ناشی از آن می تواند باعث بروز مشکل شود. از این رو، گاهی اوقات، هرچند به ندرت، زنان دارای سینه های سفت ممکن است ماستکتومی پیشگیرانه را انتخاب کنند.
• زنان مبتلا به میکروکلاسیفیکاسیون: رسوبات کوچکی از کلسیم در سینه که به حضور سرطان اشاره دارند.
• برخی از افرادی که سرطان فقط در یکی از سینه های آن ها ایجاد شده است، به منظور جلوگیری از رشد مجدد سرطان در سینه دیگر، از طریق جراحی پیشگیرانه، آن را از بین می برند.

منبع