بزرگ کردن سینه با جراحی

عمل جراحی ماموپلاستی میتواند برای موارد مختلفی از جمله اصلاح سایز و اندازه سینه (بزرگ کردن و یا کوچک کردن سینه ها) و همچنین درمان افتادگی پستان مورد استفاده قرار گیرد.
در جراحی ماموپلاستی کاهشی قسمت هایی از بافت غدد و بافت چربی و پوست برداشته میشوند تا پزشک بتواند بافت پستان را به شکل دلخواه بیمار تغییر دهد.
جراحی ماموپلاستی افزایشی با برش دادن سینه و قرار دادن ایمپلنت در زیر پوست این ناحیه برای بزرگ کردن سایز سینه ها انجام می شود.

تاثیرات ماموپلاستی عبارتند از:

• بزرگ کردن سینه هایی که به طور طبیعی کوچکند
• بازسازی شکل نرمال سینه بعد از رویدادهایی مانند بارداری، کاهش وزن یا شیردهی
• همسان سازی شکل و اندازه هر دو طرف سینه
• بازسازی سینه بعد از جراحی های درمانی همچون ماستکتومی (تخلیه سینه)

گرچه حجم دهی به سینه جزو عمل های زیبایی به شمار می رود و سلیقه ایست، اما برای بسیاری از خانم هایی که برای موارد درمانی مانند سرطان سینه تحت عمل جراحی قرار می گیرند، بزرگ کردن سینه می تواند امری ضروری باشد تا حالت، شکل و اندازه اولیه سینه ها را به آنها بازگرداند که اعتماد به نفس خانم ها را نیز بالا می برد.

ایمپلنت های سینه

ایمپلنت های سینه در واقع پروتزهای مصنوعی هستند که زیر سینه قرار می گیرند تا حالتی بزرگ تر و برجسته تر به آن بدهند.

پروتز سینه از موادی از قبیل سیلیکون، مواد قلیایی یا مواد تشکیل دهنده دیگری ساخته می شوند. اما بافت همه آنها از نظر حس لامسه شباهت زیادی به بافت نرم خود سینه دارد.

انواع پروتز سینه از نظر جنس

سه نوع ایمپلنت سینه وجود دارد:

1. ایمپلنت های قلیایی: که با محلول های قلیایی مانند آب نمک پر شده اند. این مایع داخل پوسته سیلیکونی لاستیکی قرار می گیرد و بعد داخل سینه جایگذاری می شود. این ایمپلنت ها را می توان با هرقدر مایع که مورد نظر است پر کرد. اینها روی سفتی، حس و شکل سینه اثر می گذارند.

چنانچه ایمپلنت های قلیایی در داخل بدن پاره شوند و چکه کنند مایعات داخلشان توسط بدن جذب شده و به طور طبیعی دفع می شوند.

2. ایمپلنت های سیلیکونی: کیسه های سیلیکونی هستند که با ژل های سیلیکونی پر شده اند. چنانچه ایمپلنت های سیلیکونی داخل بدن پاره شوند یا چکه کنند ژل داخلشان یا سرجایش باقی می ماند یا به زیر پوست می رود. ایمپلنت های سیلیکونی آسیب دیده ممکن است کاهش حجم پیدا کنند، ممکن هم هست که نکنند.

افرادی که از این ایمپلنت ها استفاده می کنند باید مرتب به پزشک مراجعه کرده و آنها را چک‌آپ کنند. آزمایشاتی مانند آم آر آی و فراصوت می توانند در بررسی وضعیت این ایمپلنت ها موثر باشند.

3. ایمپلنت های جایگزین: که ممکن است از موادی مانند پلی پروپیلین، سویا، روغن یا مواد دیگر تشکیل شده باشند.

البته همانطور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم می توان به جای استفاده از ایمپلنت های مصنوعی، از چربی طبیعی خود بدن هم استفاده کرد. تزریق چربی برای بزرگ کردن سینه، طبیعی ترین روش با تهاجم کم به شمار می رود. به این صورت که چربی از ناحیه دیگری از بدن که بافت چربی زیاد دارد برداشته شده و به داخل سینه تزریق می شود.